www.tegrazen.nl

een zomer vol gemekker … berichten uit Friesland

de herdertjes lagen bij nachte


   30 dec

de herdertjes lagen bij nachte

Op kerstavond hield de plaatselijke kerk een belevingstocht met als thema “het kerstverhaal”. Daar hoorden hoe dan ook een kudde en een herder bij. Daarom werd er al in april geinformeerd of ik met wat schaapjes op een pleintje in het dorp zou willen gaan staan die avond. Omdat het nog zo ver weg was had ik zonder al te veel bedenkingen “ja” gezegd, maar op de avond zelf had ik hartgrondig spijt.

Mijn plan was om met de zes schapen, waaronder Lotje en Twiggy, en het schotse hooglanderstierkalf Koeky dat hier in de tuin staat, rustig naar het plein toe te wandelen, daar bij een van de vuurkorven te gaan staan om Lotje en Twiggy hun aaibare werk laten doen en dan vervolgens weer terug te wandelen.
Het begon echter om half vier al aardig donker te worden. Dikke plensbuien en kleine watervallen deden een wedstrijdje mensdoorweken. Koeky en de dames vonden dat het kerstspel zich ook wel in hun eigen stal kon afspelen en verschansten zich daar in een dikke laag stro. Vooral Koeky, die een dezer dagen echt op de lijst stond om te worden omgetoverd tot os, deed verschrikkelijk zijn best om uit het zicht te blijven.
Omdat de weg naar het dorp lang en donker is leek het me helemaal geen veilig idee om daar met een onwillige minikudde te gaan wandelen.
Gelukkig schoot Henry me te hulp.
Hij laadde een trailer vol tamme schapen uit een wei in Fochteloo en zette die alvast klaar op de dorpsbrink.
Nu hoefden Muis en ik alleen nog verkleed als herder – zo’n oude vilthoed, ik zweer het je, is bij zulke regen zo gek nog niet- met de schaapjes naar de vuurkorf te lopen en ons tussen de engelen te begeven.

Op het plein stond een huifkar met een aantal witgeklede kindertjes erin.
“goed nieuws, goed nieuws!” schalde het uit een luidspreker naast de kar. Een modern orkestje dat nergens te zien was probeerde de kinderen tot zingen te verleiden. Sommige kindertjes bewogen hun monden maar de meesten keken een beetje onwennig naar de witgeklede koorleidster die in de regen voor de kar stond. “Goed nieuws, goed nieuws” articuleerde deze opvallend. “Jezus is geboren”.
Ik verwachtte ‘nu zijt wellekome’ en ‘de herdertjes lagen bij nachte’ maar dat stond niet op de playbackband. Ook hier was de moderne tijd aangebroken.
De schapen vonden het niets. Ze trokken zich samen tot een verregende bal en begonnen te herkauwen, iets wat schapen in vrijwel alle situaties doen als er niets te beleven valt.
Ondanks de regen schuifelde er een onafgebroken stroom mensen langs de vuurkorf en het kinderkoor. Het werd later en later en we werden natter en kouder.
Omdat de magen nu leeggekauwd waren werden de schapen nieuwsgierig naar hun omgeving. Ze maakten zich éen voor éen los uit de kudde om het terrein te verkennen. Vooral de grote lampen die vanaf de grond het kinderkoor verlichtten moesten het ontgelden zodat er op de huifkar angstaanjagende projecties verschenen van wezens met lange poten en enorme oren. Het kinderkoor dat nu half in de schaduw verdween vond het leuk. “Goed nieuws, goed nieuws”, playbackten ze met hernieuwd enthousiasme. De eersten begonnen al over de rand van de kar te hangen om een schaap te aaien. Gelukkig kwam Muis, die al die tijd als een boomstronk op de grond had gelegen waardoor er voortdurend mensen over haar struikelden, de orde herstellen en vrij snel daarna doofde de vuurkorf en droogde de mensenstroom op. Na een laatste keer “goed nieuws” mochten ook de kinderen uit de huifkar. Het regende nog steeds.
Nu hoefden alleen nog de schapen in de trailer en dan konden we naar huis.
Wat was ik blij dat ik in 2013 leefde en niet bij nachte in het veld hoefde te liggen.
“Goed nieuws, goed nieuws”, neuriede ik ongemerkt toen ik thuis mijn warme bed in stapte.

You can skip to the end and leave a response. Pinging is currently not allowed.

Laat een bericht achter