Betty

Er is deze zomer vrijwel geen dag voorbij gegaan dat ik niet aan Betty dacht.
Soms zag ik haar lopen in Spanje, op een zonovergoten winkelpromenade. Nee, een overdekte winkelpromenade was het vast.
“We nemen er twee”, moet ze tegen haar man hebben gezegd.
Die moet instemmend hebben geknikt, want het is een gezellige man, en ze namen er twee.

De gedachte aan Betty hield me overeind als zwarte wolken zich verzamelden aan mijn horizon, als het leven me trakteerde op plensbuien of een koude douche.
Het was beroerd, maar er was altijd nog Betty.
Zonder Betty had ik het halfverwege opgegeven, had ontslag genomen en was zwervend onder een brug beland. Ik overdrijf niet, dat had gekund, zonder Betty.

Dus bij deze wil ik Betty heel erg bedanken.
Ze heeft me door de natste zomer ooit geholpen.
Doordat ze uit Spanje zo’n heerlijke lichtgewicht heel klein opvouwbare mini-paraplu voor me meenam.