Schapenvakbond

Ik trap erin. Met open ogen. Eén voor een krijgen mijn schapen namen, en straks houd ik zoveel van ze dat ik ze nooit meer weg kan doen.
Daar zijn Twiggy en Skeleton, mijn zorgenkindjes. Twiggy is aandoenlijk. Soms ontdekt ze ineens dat ik er ook ben, en dan doet ze een mekkertje. Want ze krijgt onopvallend stukjes van mijn liga met appel. Wel jammer dat de hele kudde inmiddels op het mekkertje reageert.
Dan heb je Aagje, die altijd met haar gespikkelde neus vooraan staat. Duopenotti, Pampers en Giraffe, naar hun vachtje. En Silyn, het mooie hertje. Hapje is het dikste schaap van de kudde. Ze loopt altijd achteraan en pakt dan nog gauw even een blaadje mee.
Maar waar ik op doel is Zwabber. Daar ben ik ingetrapt.
Zwabber heeft hele rare kromme poten. Eentje lijkt wel voortdurend uit de kom te willen schieten, en elke keer als Muis of Amy ietsje te hard langslopen vrees ik dat dat gaat gebeuren.
Zwabber moet weg. Ooit. Naar de slager.
Maar sinds vandaag heeft ze een naam, en een heel lief bruin snuitje. Slik.

Exact om 12 uur legt de schapenvakbond het werk plat.
Dit zijn geen arbeidsomstandigheden, stelt de woordvoerster, een in de haast naar voren geduwd naamloos schaap met een lelijke witte kop. In gedachte zie ik de slagersauto al voorrijden.
Maar ze zijn met over de tweehonderd, en Muis en ik staan er samen alleen voor.

Ik had het aan zien komen. Om ongeveer elf uur was een deel al begonnen met stiptheidsacties: extra goed uitzoeken wat je eet en dat zo zorgvuldig mogelijk kauwen.
Ik dacht het te kunnen rekken tot een uur of éen, met de belofte van lang gras op de dijk en fris Tjongerwater, maar de schapen zijn niet te vermurwen.
In mijn ooghoek zie ik Hapje die op het punt staat een maagverkleining van de zaak te vragen, en Zwabber die de WAO wil aankaarten, en dan zwicht ik.

Ok. Ik zet wel een net op de dijk.

Dat maakt dat ik nu kan gaan zwemmen, en mijn aanhangwagenproject ter hand kan nemen. Werkgever zijn is zo slecht nog niet.