kuddegevoel

Vandaag was ik in het Kunstencentrum aan het werk. Het is vakantie, dus mijn lokaal staat uitnodigend leeg. De vloer is van schaapbestendig zonnebloemgeel linoleum en daarom kon Lotje gezellig mee.

En niet alleen Lotje.
Twee dagen geleden meldde zich vanuit het niets haar kleine neefje Henk.
Henk was uitgehongerd en rijp voor adoptie.
Ondanks zijn naam was hij van harte welkom.

Aldus vergezeld door twee kleine huistirannetjes probeerde ik vrijwel tevergeefs een paar werkstukken af te maken en een erfpachtcontract van Staatsbosbeheer door te nemen.
Mijn nieuwe huisgenoten vonden het prachtig in het kunstencentrum.
Overal lagen voorwerpen waaraan gepeuzeld kon worden. Lotje proefde onder andere een krant, een lintje van een schort, een plastic zakje en een klein stukje klei. Steeds was ik er net op tijd bij. Nu ligt ze op de bank en knarst met haar pas doorgekomen kiesjes.
Ik vrees dat ze een beetje buikpijn heeft. Zou ik iets gemist hebben?

Begeleid door mijn huisgenoten ging ik naar de wc.
Henk drentelde als eerste door de open deur (het is vakantie, dan kan zoiets) sabbelde aan mijn sok en deed een plas. Vlak achter Henk huppelde Lotje naar binnen en zakte onmiddellijk door haar schapenhurkjes. Zo zaten we gezellig samen te plassen. Dat kuddegevoel begint al vroeg.