www.tegrazen.nl

een zomer vol gemekker … berichten uit Friesland

plichtsgevoel en intuitie


   12 feb

plichtsgevoel en intuitie

Plichtsgevoel of intuitie dreef me laat in de middag door de natte sneeuw naar het weiland van de Kantelschapen. Die heten zo omdat er af en toe eentje topzwaar is van de lammetjes.
Om bij de Kantelschapen te komen moet je minstens een kilometer door de blubber sjouwen en onder twee stroomdraden door, dus dat doe je niet een paar keer per dag.
Vanochtend had ik met mijn verrekijker vanaf de weg aan de overkant de hele wei afgespeurd en alles goedgekeurd. Er lag geen schaap op haar rug en niks in de sloot.
Ook nu leek van een afstand alles prima in orde.
De kudde zag me aankomen en hergroepeerde, de nekken gestrekt naar het gevaar van de naderende mens.
1 schaap lag helemaal alleen aan de andere kant.
Tevreden, net bevallen van een lam. Zo leek het. (Schapen zonderen zich meestal af als ze gaan lammeren en komen pas weer bij de kudde als het lam en de moeder een band hebben opgebouwd.)
Het was niet langer namiddag, de schemer viel net zo naargeestig als de natte sneeuw, die hard in mijn gezicht kletste.
Het was verleidelijk om dat moedergeluk lekker in haar eentje te laten liggen.
Iets deed me toch een omweg maken.
In de schemering naderde ik het schaap.
Het op het eerste gezicht knus in het gras liggende lammetje had een enorme kop en was dood.
Het moederschaap probeerde op te krabbelen om weg te komen, maar zakte steeds door haar achterpoten. Aan het sleepspoor van het dode lam naar haar ligplaats kon je zien dat ze al een tijd bezig was geweest. Onder haar staart stak de kop van een ander lam, en 1 pootje kwam mee.
Ik had goed opgelet bij Erika in de schapenles. Ook beelden van de bevallings-DVD stond me ineens weer helder voor de geest.
Voorzichtig duwde ik het lam, waarvan je kon zien dat ook deze niet meer leefde, een stukje terug in het moederschaap.
Toen er een beetje ruimte ontstond kon ik zachtjes het missende pootje pakken en het lam er aan twee pootjes uittrekken.
Het schaap was uitgeput. Ik herinnerde me dat ik haar vanochtend ook al een beetje apart had zien liggen. Het arme beest had al ik weet niet hoe lang liggen bevallen.
In het dopje van mijn markeringsspuitbus haalde ik water uit de sloot, en het schaap dronk gretig een aantal dopjes leeg.
Nu was het helemaal donker.
Meer kon ik niet voor haar doen.
Morgenochtend snel kijken.

Both comments and pings are currently closed.

Comments are closed.