Teken

Met een grote boog plop ik de volgezogen teek in de Tjonger. Vissenvoer. Met het bloed van Muis. Op haar buikje zit nu een grote rode ring van de ziekte van Lyme. Het teken van de teek.
Net een hele serie antibioticumpillen gehaald. Met kluifsmaak. Dat doen ze voor mensen niet, die pillen lekker maken, heb ik gehoord. Hoewel kluifsmaak misschien toch ook niet zo aan zou slaan bij het grote publiek.

Het is warm op de hei. De schapen eten niks en willen alleen maar dutten in de schaduw. Ik heb voor het eerst een tijdschrift meegenomen en kon het zonder onderbreking helemaal uitlezen. Je zou zeggen dat dat niet verkeerd is, maar alle boompjes staan me vanaf de hei geniepig aan te kijken als een teken van persoonlijk falen.
Nog een dag zo, en dan ga ik iets anders verzinnen. Misschien maar niks te grazen in het nachtraster, voor straf. De schapen zijn tenslotte aangenomen om boompjes te eten.

Hier in Friesland doen ze alles groot in de supermarkt. Halve pakjes hopjesvla en tartaartjes per stuk in een kartonnetje, daar doen ze hier niet aan. Dus eet ik vanavond een hele broccoli en drie biologische slavinken. Raar aantal eigenlijk. Of ze er op gerekend hebben dat die milieurakkers ook bewust met de bevolkingsaanwas omgaan. In elk geval: ik heb trek voor drie.